Oralarda hala bloguma gelen, yazılarımı okuyan daha doğrusu beni hatırlayan var mı bilmiyorum. Tek bildiğim içimde artık tutamayacak kadar biriken cümlelerimi; aleyhime kullanacak, yanımda ve yakınımda olduğunu iddia eden ama gerçekte asla öyle olmayan insanlara içimi dökerek harcamak yerine buraya, gerçekten evim gibi gördüğüm bloguma yazmaya karar verdim. Ama nereden, nasıl başlayacağımı asla bilemeyerek bu satırları karalıyorum. Benim birey olma ve kendimi bulma savaşımı, benliğim için verdiğim mücadeleyi okuyan olursa, sesimi olabildiğince duyurmasını istiyorum. Ben o kadar çok sustum ki bu suskunluk beni ölümün kıyısına götürdü.
